Ιστορία της ισπανικής μοτοσικλέτας (και 3)
Ιστορία της ισπανικής μοτοσικλέτας (και 3)

Βίντεο: Ιστορία της ισπανικής μοτοσικλέτας (και 3)

Βίντεο: Ιστορία της ισπανικής μοτοσικλέτας (και 3)
Βίντεο: 6 Ιουνίου 1944 – Το φως της αυγής | Ιστορία - Πολιτική - Πολεμικό Ντοκιμαντέρ 2024, Μάρτιος
Anonim

Σε αυτό το τελευταίο μέρος του ντοκιμαντέρ μπορείτε να δείτε το πάθος που οδηγεί πολλούς να κρατήσουν ζωντανές τις μάρκες που έχουν διαμορφώσει αυτή την Ιστορία της ισπανικής μοτοσικλέτας. Η λάμψη στα μάτια τους και ο τρόπος που μιλάνε Bultaco Αδερφια Λουίς και Ραφαέλ Λοζάνο είναι ένα δείγμα του. Εκτός από την περηφάνια που μπορούμε όλοι να έχουμε όταν βλέπουμε μοτοσυκλέτες που έχουν σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή στην παγκόσμια μοτοσικλέτα.

Η εξέλιξη της έννοιας All Terrain εκτιμάται συγκρίνοντας το Bultaco Sherpa S με Bultaco Pursang MK 15 από 125, που τους χωρίζουν πολλά χρόνια εξέλιξης, αλλά και οι δύο υψηλής ποιότητας και πρωτοπόροι στη σύλληψη της μοτοσικλέτας εκτός δρόμου. ένα άλλο μυθικό μοντέλο είναι το Bultaco Shrapnel MK 2, κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ ταχύτητας 250 κ.εκ 165 χλμ/ώρα. Αυτό με κάποιες αναρτήσεις, και φρένα πριν από σαράντα περίπου χρόνια.

Η τελευταία επωνυμία που εμφανίστηκε σε αυτό το ντοκιμαντέρ είναι Καπέλο ημίψηλο, που ιδρύθηκε το 1922 από τους αδελφούς Συμεών και Χοσέ Ραμπάσα στην αρχή ήταν αφοσιωμένοι στην κατασκευή ποδηλάτων. Αλλά αφού επέζησε από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο Derbi (Derivados de Bicycles) αποφάσισε να εισέλθει στην αγορά μοτοσυκλετών με Derbi SRS, ένα μοτοποδήλατο δικής του σχεδίασης που εμφανίστηκε το 1959. Η Derbi είναι μια μάρκα που συνδέεται στενά με δύο εικόνες, μια από την «παλέτα» του Derbi με έναν συμπατριώτη να την καβαλάει και αυτή του Ángel Nieto σε μια κόκκινη μοτοσυκλέτα που κερδίζει αμέτρητα παγκόσμια πρωταθλήματα. Με το οποίο έγιναν ακόμη πιο εμφανείς οι ιδέες που είχε Francisco Xavier Bultó, ότι μια μάρκα θα πουλούσε περισσότερες μοτοσυκλέτες τόσο καλύτερα τα αποτελέσματά της στον ανταγωνισμό.

Το 1961 η Derbi παρουσίασε το Δάδα, ένα μοτοποδήλατο που θα προωθούσε την οικονομική άνθηση της εποχής μαζί με το ΘΕΣΗ 600 Αξιόπιστο, στιβαρό και οικονομικό, έγινε το αγαπημένο μοτοποδήλατο του κόσμου. Ήδη το 1977 εμφανίστηκε ένα άλλο ορόσημο της μάρκας, το Παραλλαγή Derbi, άλλο ένα μοτοποδήλατο που άντεξε 20 χρόνια στην παραγωγή και που πρακτικά όλοι όσοι έχουμε πάνω από 30 χρόνια έχουμε καβαλήσει κάποια στιγμή. Μαζί με το Vespino ήταν οι μοτοσυκλέτες με τις οποίες εμείς τα 14χρονα παιδιά θα διαγωνιζόμασταν για pole position στους δρόμους όλων των πόλεων της χώρας.

Και ήρθε Άγγελος Νιέτο, ένας νεαρός μηχανικός πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε κέρδισε παγκόσμιους τίτλους για το σήμα των red bullets.

Πρέπει να είσαι ο πρώτος, ο δεύτερος δεν μετράει πλέον. Λόγια από την Εγγονή του Simeón Rabasa όταν θυμάται την εποχή που ο Nieto κέρδισε σχεδόν τα πάντα στο μικρό εκτόπισμα του Μουντιάλ. Λίγα χρόνια αργότερα, κάποια "παλικάρια" της Βαλένθια θα ξαναπράσινωναν τις δάφνες τους για την Derbi, Ο Χόρχε Μαρτίνεθ «Άσπαρ» και ο Μανουέλ «Σαμπί» Ερέρος κέρδισαν έως και τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα 80 cc και 125 cc.

Προς το παρόν, η Derbi συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή του Μουντιάλ. MotoGP στην κατηγορία των 125 cc, αν και η ακεραιότητά του ως εργοστασίου παραμένει στον αέρα καθώς απορροφάται από τον όμιλο Piaggio και βρίσκεται βυθισμένος σε μια βιομηχανική αναδιάρθρωση με αβέβαιο μέλλον.

Αυτό που ήταν το Ισπανικό Μουσείο Μοτοσικλέτας Τι μας λένε στο τέλος του ντοκιμαντέρ; Λοιπόν, καμία ιδέα, γιατί παρά το γεγονός ότι η βιομηχανία μοτοσικλετών ήταν θεμελιώδης στη βιομηχανική ιστορία αυτής της χώρας, όπως λέει Henry Major «Οι Ισπανοί πολιτικοί ήταν πάντα κατά των μοτοσικλετών» Αρκεί να δούμε ότι προς το παρόν έχουμε φτάσει στο άκρο όπου θεωρούμαστε περισσότερο πρόβλημα παρά λύση στην κυκλοφορία γενικότερα.

Ορισμένες ισπανικές μάρκες που δεν εμφανίζονται σε αυτό το ντοκιμαντέρ εξακολουθούν να επιβιώνουν, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι Στην Ισπανία δεν υπάρχει καμία εκτίμηση της δικής μας βιομηχανικής κουλτούρας από την πλευρά της διοίκησης. Και πρέπει να είναι ιδιωτικοί φορείς προώθησης που είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση των ελάχιστων που μας έχουν απομείνει από εκείνη τη χρυσή εποχή της ισπανικής μοτοσικλέτας. Κρίμα, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε εκεί δίνοντας το τηλεφώνημα για να μη χαθεί ούτε μία κλασική μοτοσυκλέτα.

Συνιστάται: